Directeur Saxion stapt uit vergadering in lipdub

De eerste opname voor de lipdup zit er op. Afgelopen dinsdag 20 maart hebben Betsie Koetsier, Heleen de Ruiter, Inke Schaap (Saxion Lectoraat GGZ) en ik (Houda Khiraoui) samen met de directeur van Hogeschool Saxion; Wim Boomkamp, de eerste opname voor de lipdup gemaakt.  

Hoezo dan een vooropname voor de lipdub?
Misschien zul je wel denken, ‘huh? De opname van de lipdup wordt toch dinsdag 27 maart gedaan?’ Ja dat klopt! De lipdup wordt hierbij in één keer opgenomen, zonder knip,- en plakwerk. Normaal gesproken wordt voor een lipdup nooit een vooropname gedaan, maar omdat Wim Boomkamp dé directeur van Saxion is, willen we hem natuurlijk ook op beeld hebben. Helaas kan Wim tijdens de opnames van de lipdub er niet op tijd bij zijn, en daarom hebben we een idee bedacht. De verrassingsact! Door deze verrassingsact acteert hij toch mee in de lipdub. Hoe leuk is dat!!

Zo gezegd, zo gedaan…
Ik had mijn boxen meegenomen, en omdat ze zo groot waren heb ik ze in een koffer gedaan en ben ik deze achter mij mee gaan trekken, zo handig! Aangekomen bij Saxion ging ik naar het kantoor waar ik verwacht werd. Na wat overleg hoe we het aan wilden pakken en welk achtergrond we in beeld wilden hebben, volgde een wandeling naar het kantoor van de directeur…spannend! Een moment later kwam Wim uit een vergadering.
Heleen was zo slim om de tekst, van te voren, in het groot op een stuk papier te schrijven. Hierdoor was het voor Wim een stuk makkelijker om met het lied mee te zingen/playbacken. Een aantal keer het liedje afgespeeld zodat Wim het ritme op kon pakken. En dat kon hij hoor!.. Hij begon gelijk mee te zingen en was zeer geconcentreerd bezig. Na nog een aantal keer het liedje gehoord te hebben kwam toch echt de opname.

De opname
Wim ging op een stoel zitten en zwaaide met zijn armen er op los. Inke en ik wandelden gezellig achter hem langs. Hmm dit was het toch niet. Andere poging! Poging nummer 2 was ook niet wat geworden. Echter ging het bij poging 3 goed. Wim was swingend bezig en ook Inke en ik hadden onze taak goed uitgevoerd. De opname stond er op!!

Bloopers…
De eerste twee opnames kunnen we natuurlijk niet zomaar verwijderen! Daarom worden deze als flipdup (blooper) gebruikt. Binnenkort is deze flipdub op deze site te bekijken 😉

Wim Boomkamp Bedankt!
We waren allen tevreden. Wim leek er plezier in te hebben en wij vonden het hartsikke leuk dat hij dit wilde doen. Onze dank, vanuit het GGZmooianders-team, gaat daarom naar Wim Boomkamp!

Houda,
Student Saxion Verpleegkunde,
Projectmedewerker GGZmooianders

Houda deel 2

..maar toen ik mijn stages gehad had, kon ik in ieder geval de thuiszorg van mijn lijstje schrijven, dat was echt niks voor mij! Daarentegen had de psychiatrie toch echt nieuwsgierigheid bij mij opgewekt, de vooroordelen die ik had waren allemaal verdwenen. Wat was de psychiatrie leuk en gaaf! Het is niet alleen maar leuk en gaaf geweest, ook heb ik daar hele moeilijke tijden beleefd. Wat ik nu wel kan zeggen is dat je als verpleegkundige in de GGZ sterk in je schoenen moet staan. Het vak zit vol uitdaging. Je weet niet wat de volgende dag zal gaan brengen, en dat is wat ik zo mooi vind aan dit vak. ’s Ochtends opstaan, snel klaarmaken, de bus pakken om vervolgens de afdeling binnen te lopen, niet wetend wat die dag allemaal gaat brengen..leuk toch!?

Ik herinner me nog dat ik, op de afdeling waar ik stage liep, in contact kwam met een patiënte van mijn leeftijd; destijds 19 jaar. Haar verhaal had echt indruk op me gemaakt. Zij zelf had ook gestudeerd aan dezelfde Hogeschool als ik. Tevens was ze destijds bezig geweest met de opleiding tot verpleegkundige net als ik. Echter kwam ze halverwege haar opleiding op de patiëntstoel te zitten in plaats van de hulpverlenerstoel. Dit vond ze erg moeilijk om te accepteren. Ik vroeg haar dan ook hoe ze het contact met mij zag, want ik kon me voorstellen dat ik erg confronterend voor haar kon zijn. Bij navraag gaf ze ook aan het moeilijk te vinden om mij op de afdeling bezig te zien. Mijn positie was ook haar droom geweest. Naarmate de tijd vorderde creëerde ik toch een vertrouwensband met haar en merkte ik op dat ze steeds vaker naar mij toe kwam. Voor zowel leuke gesprekken als hulpverlenergesprekken. Met name dit meisje heeft me doen realiseren dat de lijn tussen ons en de psychiatrie erg dun is. Het is schrikbarend hoeveel overeenkomsten je eigenlijk hebt met de mensen uit de psychiatrie.